چرا من اینقدر احساساتی هستم؟

آیا معمولا در شرایط بد کنترل احساسات خود را از دست می‌دهید؟ آیا فردی بسیار احساساتی هستید و این امر مانع پیشرفت شما شده است؟ اگر می‌توانستیم حتی در بدترین شرایط احساساتمان را کنترل کنیم عالی نمی‌شد؟ این امر امکان پذیر است!
هنگامی که افکار و احساسات شما به شدت در جریان هستند، خود آگاهی و خود تنظیمی می‌تواند در وسط یک طوفان عاطفی بزرگ شما را آرام کند.

"چرا من خیلی احساسی هستم؟"
این سؤال ممکن است بیشتر از آنچه اعتراف ‌کنید در ذهن شما وجود داشته باشد. شاید احساس خشم شما در حالی که با همکارانتان مواجه می‌شوید افزایش پیدا می‌کند. شاید در هنگام تماشای تلویزیون به راحتی گریه می‌کنید.

یادگیری نحوه تنظیم احساسات به شما کمک می‌کند تا فشار، عدم اطمینان و با طیف وسیعی از احساسات مقابله کنید. راهنمایی‌های زیر به شما کمک می‌کنند تا احساسات خود را تشخیص دهید و آن‌ها را کنترل کنید قبل از اینکه آنها شما را کنترل کنند.

1-  به یاد داشته باشید که چه چیزی اهمیت دارد.

در اصل، چیزهای کوچک و یا چیزهایی که واقعاً در زندگی شما تأثیری نخواهد گذاشت را نادیده بگیرید.
در مورد عواقب هر شرایطی که در آن هستید فکر کنید. سپس درباره بدترین سناریوی مورد نظر با خودتان صحبت کنید و تعیین کنید آیا واقعاً اینقدر بد است یا خیر.

2-  یک برنامه‌ ایجاد کنید.

از قبل برنامه ریزی کنید - نه تنها برای روز خود بلکه برای چیزهایی که می‌تواند در آینده اتفاق بیفتند.
چه چیزهایی در زندگی شما باعث می‌شوند احساساتی شوید؟ فکر کنید اگر این مسائل امروز اتفاق می‌افتادند چه می‌شد و برنامه‌ای برای مقابله با آنها ایجاد کنید تا بتوانید آماده باشید.
داشتن یک برنامه به شما کمک می‌کند مانند زمانی که نمی‌دانید چه کار باید انجام دهید نگران نشوید.

3-  انعطاف پذیر باشید.

در حالی که ممکن است برنامه‌ای در دست داشته باشید، به یاد داشته باشید که همه چیز در آخرین لحظه ممکن است تغییر کند.
در صورتی که این اتفاق افتاد، به مرور زمان، افکار خود را تنظیم کنید و مطابق با آن پیش بروید.

4-  وضعیت را به فاجعه تبدیل نکنید.

هنگامی که یک اشتباه کوچکی را مرتکب شدید، آیا فکر می‌کنید که شما فرد بدی هستید و یا کار خود را نمی‌توانید انجام دهید؟
وقتی را صرف فکر کردن در مورد همه چیزهایی که درست انجام‌ دادید در مقایسه با یک اشتباه کوچک کنید. تفکر مثبت بجای به فاجعه تبدیل کردنِ موقعیت را تمرین کنید.

5-  سعی نکنید در یک زمان بیش از حد کار کنید

اگر اغلب تعجب می‌کنید که "چرا من خیلی احساسی هستم؟" ممکن است به این دلیل باشد که شما در یک زمان بیش از حد کار می‌کنید. با آنچه که انجام می‌دهید، به آرامی حرکت کنید و فقط بر یک چیز در آن واحد تمرکز کنید.

6-  تنفس عمیق را تمرین کنید.

هر زمان که احساس اضطراب می‌کنید، نفس‌های سریع و کم عمق بکشید. این کار را تا زمانی که احساس آرامش کنید انجام دهید.

7-  موقعیت‌های خود را انتخاب کنید.

از هرگونه شرایطی که می‌دانید به احتمال زیاد باعث ایجاد احساسات ناخواسته می‌شود دوری کنید.
به عنوان مثال، اگر می‌دانید زمانی که در عجله هستید، معمولا عصبانی می‌شوید، تلاش کنید وظایف خود را به آخرین لحظه نسپارید.
به همین ترتیب، اگر به افراد آزاردهنده‌ای برخوردید، راهی برای دوری کردن از آنها ایجاد کنید.

8-  وضعیت خود را تغییر دهید.

شاید شما سعی می‌کنید از احساس ناامیدی توسط خودتان و افراد دیگر دوری کنید. شاید شما همیشه امیدوار هستید که دوستان خاصی شما را شام دعوت کنند، اما هرگز دعوت نمی‌شوید.
وضعیت خود را با دعوت از آنها برای شام در خانه خود و یا رفتن به شام ​​با دوستانی که دارید تغییر دهید. فعال باشید.

9-  تمرکز خود را تغییر دهید.

شاید زمانی که به باشگاه می‌روید و افرادی را می‌بینید که به وضوح نتایج بهتری گرفته‌اند احساس پایین بودن می‌کنید. در حالی که به این افراد غبطه می‌خورید، دشوار است که به آن‌ها نگاه نکنید، اما سعی کنید تمرکز خود را بر افرادی که بیشتر در سطح شما هستند قرار دهید.
این به شما کمک خواهد کرد که در توانایی‌های خود اعتماد به نفس داشته باشید.

 واکنش خود را تغییر دهید.

اگر همه چیز به شکست ختم شود و احساسات بیرون بریزد، بهترین کار این است که واکنش خود را کنترل کنید.
نیروهای داخلی خود را جمع آوری کنید و حداقل یک لبخند بزنید - این امر ثابت شده است که تاثیر مثبتی روی خلق و خوی شما داشته باشد.
احساساتی شدن امری بسیار طبیعی است؛ یک واکنش طبیعی و سالم به شرایط خاص است. اما اگر احساسات شما اغلب از کنترل خارج می‌شوند و یا اغلب در زمان نامناسب آن را نشان می‌دهید وقت آن است که یاد بگیرید که چگونه آن‌ها را مدیریت کنید.

منبع: Liveboldandbloom

کانال تلگرامی عشق پول،دنیای تجارت کلیک کنید

بدترین باوری که می‌تواند دامنگیر ما بشود این باور است که "من به اندازه کافی خوب نیستم"، این باوری است که تولید احساس حقارت و نابسندگی می‌کند. فرض را بر این می‌گذاریم که دیگران از ما بهتر هستند، آن هم تنها به این دلیل که در حال حاضر در شرایط بهتری از ما قرار دارند. احساس می‌کنیم که ارزش آن‌ها باید از ارزش ما بیشتر باشد. و بنابراین ارزش ما از آن‌ها کمتر است. این احساس بی‌ارزش بودن در عمق روان ما جای می‌گیرد و سبب می‌شود که خودمان را دست‌کم بگیریم و ارزان بفروشیم. این‌گونه حتی نمی‌توانیم هدف‌گذاری کنیم. باید بپذیرید که نه تنها خوب هستید، بلکه می‌توانید در زمینه مورد نظر خود به جایگاه عالی برسید. توانمندی بالقوه شما نامحدود است، و به همین دلیل است که می‌توانید به مراتب به بیش از آنچه تاکنون دست یافته‌اید دست پیدا کنید.
برایان تریسی